Νταίηβιντ Κούπερ

Νταίηβιντ Κούπερ (Dr. David Graham Cooper, Cape Town, 1931 – Paris, 1986). Νοτιοαφρικανός ψυχίατρος, θεωρητικός και ηγέτης του λεγόμενου κινήματος της «Αντιψυχιατρικής», μαζί με τους Ρόναλντ Λαινγκ (R. D. Laing), Τόμας Σαζ (Thomas Szasz) και Μισέλ Φουκώ (Michel Foucault). Τον όρο χρησιμοποίησε πρώτος ο Κούπερ το έτος 1967.

VILLA 21 ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΙΝΓΚ

Αποφοίτησε το 1955 από το νοτιοαφρικανικό Πανεπιστήμιο του Καίηπ Τάουν (Cape Town) και στην συνέχεια πήγε στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε σε πολλά νοσοκομεία και διηύθυνε μία πειραματική θεραπευτική μονάδα για σχιζοφρενείς, η οποία τιτλοφορείτο «Villa 21». Το 1965 υπήρξε συνιδρυτής με τον Ρόναλντ Λαινγκ της «Ένωσης Φιλαδέλφεια» («Philadelphia Association»), από την οποία όμως αποχώρησε το 1970, διαφωνήσας με την καθαρά «πνευματική» κατεύθυνση που είχε πάρει αυτή αντί της «πολιτικής» που αυτός επιθυμούσε. Υπήρξε επίσης διευθυντής του «Ινστιτούτου Φαινομενολογικών Μελετών» («Institute of Phenomenological Studies», IPS), στο οποίο συνεργάστηκε με τους ψυχίατρους Ρέντλερ (Leon Redler) και Μπερκ (Joseph Berke).

Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

Ο Κούπερ ενδιαφέρθηκε βασικά για την ανάπτυξη μιας «υπαρξιακής» Ψυχιατρικής και επεξεργάστηκε πάμπολλους τρόπους ξεπεράσματος των μεθοδολογικών δυσκολιών και του στείρου διαχωρισμού των διαφόρων Επιστημών. Αυτός και ο Ρέντλερ, ως εκπρόσωποι του «Ινστιτούτου Φαινομενολογικών Μελετών», ήσαν οι οργανωτές και κύριοι συντονιστές του περίφημου συνεδρίου «για την Διαλεκτική της Απελευθέρωσης» («Congress on the Dialectics of Liberation»), που έλαβε χώρα στο Λονδίνο από τις 15 έως τις 30 Ιουλίου 1967, στο οποίο συμμετείχαν ανάμεσα σε άλλους οι Ρόναλντ Λαινγκ, Πωλ Γκούντμαν (Paul Goodman), Άλλεν Γκίνσμπεργκ (Allen Ginsberg), Χέρμπερτ Μαρκούζε (Herbert Marcuse) και ο ηγέτης της «Μαύρης Δύναμης» Στόκελυ Καρμάϊκελ (Stokely Carmichael).

Αυτο-οριζόμενος ως «υπαρξιστής μαρξιστής», ο Κούπερ πίστευε ότι η τρέλα και η ψύχωση αποτελούσαν προϊόντα της συγκεκριμένης μορφής κοινωνίας που παράγει ο καπιταλισμός και ότι ο μόνος τρόπος να εκλείψουν είναι η επαναστατική ανατροπή.

Η ΜΑΤΑΙΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΕΚΡΗΞΗΣ

Πιστός σε αυτήν του την θέση, ο Κούπερ ταξίδεψε κάποιον καιρό στην Αργεντινή, την οποία θεωρούσε ότι στις αρχές της δεκαετίας του 70 βρισκόταν στα πρόθυρα της επαναστατικής έκρηξης, αλλά πολύ σύντομα επέστρεψε στην Αγγλία και τελικά κατέληξε στο Παρίσι, όπου και έζησε μέχρι τον θάνατό του το 1986.

EΡΓΟΓΡΑΦΙΑ:

Κυριότερα έργα του είναι τα ακόλουθα (τα περισσότερα εξεδόθησαν στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Ράππα», «Καστανιώτη» και «Praxis» κατά την δεκαετία του ΄70):

«Reason and Violence: a decade of Sartre's philosophy» («Λόγος και Βία»), εκδόσεις «Tavistock» (1964) – μαζί με τον R. D. Laing

«Psychiatry and Anti-Psychiatry» (διευθ.) («Ψυχιατρική και Αντιψυχιατρική»), εκδόσεις «Paladin» (1967)

«The Dialectics of Liberation» (διευθ.) («Η Διαλεκτική της Απελευθέρωσης»), εκδόσεις «Penguin» (1968)

«The Death of the Family» («Ο Θάνατος της Οικογένειας»), εκδόσεις «Penguin» (1971)

«The Grammar of Living» («Η Γραμματική της Ζωής»), εκδόσεις «Penguin» (1974), αφιερωμένο «σε όλους εκείνους που θα επιζήσουν και σε κείνους που επιζούν μετά τον θάνατό τους. Σε όλους εκείνους τους αμέτρητους, ανώνυμους επαναστάτες, στους τρελούς ποιητές και στους ποιητές τρελούς αυτού του κόσμου».

«The Language of Madness» («Η Γλώσσα της Τρέλας»), εκδόσεις «Penguin» (1978)

Πηγή: ελληνικό KNOL για τον Κούπερ