O τύπος του ανθρώπου με την ανεξάρτητη κρίση και το ενδιαφέρον για τα ζητήματα γενικής εμβέλειας... σήμερα επαναμφισβητείται। Δεν ισχυρίζομαι ότι έχει εξαφανιστεί πλήρως, αλλ’ αντικαθίσταται βαθμιαία και γρήγορα από έναν άλλο τύπο ανθρώπου, επικεντρωμένου στην κατανάλωση και την απόλαυση, απαθή μπροστά στις γενικές υποθέσεις, κυνικό στις σχέσεις του με την πολιτική, τις περισσότερες φορές ηλιθίως επιδοκιμάζοντα και κομφορμιστή. Ζούμε σε μια εποχή βαθύτατου και γενικευμένου κομφορμισμού...
…Πρέπει να διερωτηθούμε (πράγμα που δεν κάνουν οι υμνωδοί του περιρρέοντος ψευδο-ατομικισμού) ποιου τύπου κοινωνίας μπορεί να είναι φορέας αυτός ο σύγχρονος άνθρωπος; Σε τι θα επέτρεπε η ψυχολογική του δομή στους δημοκρατικούς θεσμούς να λειτουργήσουν; …Ποιο είναι το όραμμά του για το μέλλον της κοινωνίας; Όλα αυτά σχηματίζουν μια μάζα δίχως μπούσουλα, που ζει μέρα με τη μέρα, δίχως ορίζοντα, όχι μία κριτική - ανακλαστική / στοχαστική συλλογικότητα…
…Οι σημερινοί πολιτικοί θεσμοί δεν έχουν μήπως ως τελικότητα να απομακρύνουν τους πολίτες απο τις δημόσιες υποθέσεις και να τους πείσουν οτι είναι ανίκανοι να ασχολούνται μ’ αυτές; Καμμιά σοβαρή ανάλυση δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα καθεστώτα που αυτανακυρήσσονται «δημοκρατικά» είναι στην πραγματικότητα αυτό που κάθε κλασικός πολιτικός φιλόσοφος θα ονόμαζε καθεστώτα ολιγαρχίας।
Κορνήλιος Καστοριάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου