Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Ραούλ Βανεγκέμ: Ο ΑΕΝΑΗ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ


Αν, όπως αναφέρει ο βαρώνος Χόλμπαχ, «οι παπάδες της ενορίας, οι ιεροκήρυκες, οι ραββίνοι, οι ιμάμηδες κ.λπ. απολαμβάνουν το αλάθητο κάθε φορά που υπάρχει ο κίνδυνος να διαψευστούν», τότε δεν θα πρέπει να ξεχνάει κανείς το γεγονός ότι τα καταφέρνουν άριστα να παρουσιάζονται ως δήθεν μειλίχιοι, κολακευτικοί και συμφιλιωτικοί σε καιρούς κατά τους οποίους τους έχει αφαιρεθεί η άνεση να καταπιέζουν.

Παραδώστε όμως το κράτος στο Ισλάμ και θα πάρετε αμέσως τους Ταλιμπάν και την Σαρία. Ανεχθείτε τον χριστιανικό ολοκληρωτισμό, και η Ιερά Εξέταση θα ξαναγεννηθεί, μαζί με την ποινικοποίηση της βλασφημίας και την προπαγάνδα του «ναταλισμού», που είναι ο προμηθευτής των σφαγών. Ανεχθείτε τους ραββίνους, και δεν θα πρέπει να νοιώσετε έκπληκτοι όταν το παλαιό ανάθεμα της Εβραϊκής Θρησκείας εναντίον όλων των μη Ιουδαίων (των «goyim») αναδυθεί εκ νέου: «να σαπίσουν τα κόκαλά τους!»

Είναι καιρός να το φωνάξουμε ξανά και μάλιστα με μεγάλη ένταση: τίποτα δεν εμποδίζει κάποιον να εξασκεί μια Θρησκεία, να ασπάζεται μια πεποίθηση, να υπερασπίζεται μια ιδεολογία, αλλά κανείς δεν δικαιούται να τις επιβάλλει στους άλλους ή – κάτι που είναι ακόμα πιο απαράδεκτo – να κάνει κατήχηση στα μικρά παιδιά. Όλες οι πεποιθήσεις μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα, ακόμα και οι πιο παρεκκλίνουσες, οι πιο ανόητες, οι πιο αποκρουστικές, οι πιο επαίσχυντες, υπό τη σαφή προϋπόθεση ότι, διατηρώντας το χαρακτήρα προσωπικών απόψεων, δεν μπορούν να υποχρεώσουν κανένα να τις δεχτεί ενάντια στην θέλησή του...

Κάθε ελευθερία αυτοαναιρείται από τη στιγμή που δεν απορρέει από μια θέληση για πλήρη ζωή. Το θρησκευτικό πνεύμα αναβιώνει εκεί όπου διαωνίζεται η θυσία, η παραίτηση, η ενοχή, το μίσος για τον εαυτό, ο φόβος της ευχαρίστησης, της αμαρτίας, της εκπλήρωσης, η αλλοίωση της φύσης και η αδυναμία να γίνουμε πραγματικά ανθρώπινοι.

Εκείνοι που επιχείρησαν να καταστρέψουν τις εξουσιαστικές Θρησκείες μέσω της καταστολής τους, δεν πετύχαιναν πάντοτε, παρά μόνο την αναβίωσή τους, για τον απλό λόγο ότι το πνεύμα της καταπίεσης είναι κατ’ εξοχήν εκείνο που αναγεννάται από τις στάχτες του. Οι εξουσιαστικές Θρησκείες τρέφονται από τα πτώματα και έχει γι’ αυτές ελάχιστη σημασία το γεγονός ότι οι ζωντανοί και οι νεκροί, ανάκατοι στους μαζικούς τάφους τους, είναι αδιαφοροποίητα είτε μάρτυρες της πίστης τους, είτε θύματα της μισαλλοδοξίας τους. Ο θρησκευτικός ιός θα επανεμφανίζεται όσο υπάρχουν άνθρωποι που στενάζουν και επιδεικνύουν – λες και είναι κάποιος τίτλος ευγενείας – την φτώχεια τους, την νοσηρή τους κατάσταση, την εξάρτησή τους, ή μάλλον μια εξέγερση την οποία αφιερώνουν στην αποτυχία.

Πηγή: Raoul Vaneigem: «Σχέδια Πτήσης Για την Απελευθέρωση της Γης» (2005). Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο "ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ".

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Πάμπλο Νερούντα: ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ ΟΠΟΙΟΣ...


«Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε ημέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλά σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο από το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει την βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, οποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις ημέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής».

Άσπροι Πάνθηρες: ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ


Το Πρόγραμμά μας είναι Πολιτιστική Επανάσταση μέσα από μία καθολική επίθεση στην κατεστημένη κουλτούρα, για την οποία θα χρησιμοποιήσουμε κάθε εργαλείο, κάθε ενέργεια και κάθε μέσον που μπορεί να περιέλθει στα χέρια της συλλογικότητάς μας. Μεταφέρουμε μαζί μας το Πρόγραμμά μας, παντού όπου πάμε και μεταχειριζόμαστε όποιο μέσο απαιτηθεί για να μάθουν οι άνθρωποι τα ζητούμενά μας. Η κουλτούρα μας, η τέχνη μας, η μουσική, οι εφημερίδες, τα βιβλία, οι αφίσσες, τα ρούχα μας, τα σπίτια μας, ο τρόπος που περπατάμε και μιλάμε, ο τρόπος που μεγαλώνουν τα μαλλιά μας, ο τρόπος που καπνίζουμε χόρτο και κάνουμε έρωτα και τρώμε και κοιμόμαστε – όλα είναι ένα μήνυμα, και το μήνυμα αυτό είναι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

…Απαιτούμε απόλυτη ελευθερία για όλους! Και κανείς δεν μπορεί να μας σταματήσει πριν την αποκτήσουμε. Είμαστε κακοί. Υπάρχουν μόνο δύο είδη ανθρώπων επάνω στον πλανήτη: εκείνοι που αποτελούν το πρόβλημα και εκείνοι που αποτελούν την λύση. ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΛΥΣΗ… Η γουρουνολευκή κουλτούρα, που μας προσφέρθηκε επάνω σε ασημένια πιατέλα, για εμάς δεν έχει κανένα απολύτως νόημα! Δεν την θέλουμε!... Εμείς ανασαίνουμε επανάσταση. Είμαστε οι λυσεργικόξινοι μανιακοί του σύμπαντος. Θα κάνουμε όλα όσα περνούν από το χέρι μας για να τρελλάνουμε τους ανθρώπους, να τους βγάλουμε από τα κεφάλια τους και να τους χώσουμε στα σώματά τους.

Πηγή: Το Μανιφέστο των Άσπρων Πανθήρων (1968)