«Το θεμελιακό λάθος των ρεφορμιστών είναι το ότι ονειρεύονται μια αλληλεγγύη, μια ειλικρινή συνεργασία, ανάμεσα σε αφεντικά και δούλους, ανάμεσα σε ιδιοκτήτες κι εργάτες, η οποία ακομα και αν υπήρξε ποτέ, ίσως σε περιόδους κατάφωρης έλλειψης συνείδησης των μαζών και ειλικρινούς πίστης στην Θρησκεία και στις μετά θάνατον ανταμοιβές, είναι σήμερα ολότελα αδύνατη.Εκείνο που οραματίζονται οι ρεφορμιστές είναι μια κοινωνία καλά χορτασμένων γουρουνιών, τα οποία προχωρούν ικανοποιημένα με άτσαλο βηματισμό κάτω από την βέργα ενος μικρού αριθμού χοιροβοσκών, που φυσικά δεν παίρνουν υπόψη τους την ανάγκη για ελευθερία και το αίσθημα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, που πιστεύουν πραγματικά σε έναν αυταρχικό Θεό που ξέρει μόνο, για χάρη των απόκρυφων σκοπών του, να προστάζει τους φτωχούς να υποτάσσονται στους πλούσιους και τους πλούσιους να είναι καλοί και φιλάνθρωποι. Μπορούν ακόμα οι ρεφορμιστές να φανταστούν και να επιδιώξουν μια τεχνική οργάνωση της παραγωγής, ικανή να εξασφαλίζει αφθονία σε όλους και να είναι ταυτόχρονα υλικά επωφελής τόσο για τα αφεντικά όσο και για τους εργάτες. Όμως στην πραγματικότητα αυτή η περίφημη «κοινωνική ειρήνη», που βασίζεται στην ύπαρξη της αφθονίας για όλους, θα παραμένει ένα όνειρο όσο η κοινωνία είναι χωρισμένη σε ανταγωνιστικές τάξεις, δηλαδη σε εργοδότες και εργαζόμενους, οπότε δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ειρήνη, ούτε αφθονία.
Ο ανταγωνισμός είναι μάλλον πνευματικός παρά υλικός. Δε θα υπάρξει ποτέ μια ειλικρινής κατανόηση ανάμεσα στα αφεντικά και στους εργάτες για την καλύτερη εκμετάλλευση των φυσικών δυνάμεων προς χάρη των συμφερόντων της ανθρωπότητας, γιατί απλώς τα αφεντικά ποθούν πάνω από ο,τιδήποτε άλλο να παραμείνουν αφεντικά και να εξασφαλίζουν πάντα μεγαλύτερη δυνατή ισχύ σε βάρος των εργατών, καθώς επίσης και στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους με άλλα αφεντικά, την ώρα που οι εργάτες έχουν μπουχτήσει απο αφεντικά και δεν θέλουν άλλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου