Όταν...

Όταν σε βάζουν να σπουδάσεις για να πας στον στρατό για να βγεις στην «αγορά εργασίας» για να μην βρίσκεις πουθενά εργασία για να φιλήσεις μετά κατουρημένες ποδιές για να βρεις μια άσχετη με τα ενδιαφέροντά σου μισθωτή σκλαβιά για να παίρνεις 600 – 700 ευρώ για να πλουτίζουν οι πολιτικοί, οι πολυεθνικές, οι εργολάβοι και η Εκκλησία, όταν πρέπει να δουλέψεις 30 – 40 χρόνια δίχως να τρως τίποτε απολύτως για να μαζέψεις τα λεφτά για να πάρεις ένα σπίτι να μείνεις (μόνο που τότε οι τιμή θα είναι δεκαπλάσια της σημερινής), όταν καθημερινά και παντού το κράτος, ο εργοδότης, ο δημοσιογράφος και ο ρασοφόρος σε απαξιώνουν και σε ξεφτιλίζουν, τότε, κάποτε - κάποτε, η αγανάκτηση βγάζει φωτιές. Και αυτοί, οι ένοχοι για όλα τα παραπάνω, ακόμα παριστάνουν ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτε (και είναι ασύλληπτες οι αρλούμπες των Μ.Μ.Ε. υπηρετών τους).