Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Τζέρρυ Ρούμπιν: ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Η επανάσταση είναι επικερδής. Για αυτό οι καπιταλιστές προσπαθούν να την πουλήσουν. Οι νταβατζήδες του χρήματος παίρνουν τα καλύτερα προϊόντα της καρδιάς και του μυαλού μας, τα μετατρέπουν σε καταναλωτικά προϊόντα, ορίζουν μια τιμή και μας τα ξαναπουλάνε με την μορφή εμπορευμάτων. Παίρνουν τα σύμβολά μας, που’ ναι βουτηγμένα στο αίμα που χύσαμε στους δρόμους, και τα κάνουν της μόδας.

Είναι ιδιοκτήτες της μουσικής μας -της μουσικής που γεννήθηκε από τα βάσανά μας, τον πόνο μας, το συλλογικό υποσυνείδητο της κοινότητά μας ! Φυλακίζουν την μουσική μας μέσα σε δίσκους και σε αίθουσες χορού και την πουλάνε σε τόσο μεγάλες τιμές που δεν μπορούμε ούτε να την ακούσουμε. Οι προαγωγοί του ροκ διοργανώνουν φεστιβάλ πίσω από συρματοπλέγματα και τα γουρούνια χρησιμοποιούν δακρυγόνα για να μας εμποδίσουν να μπούμε.

Φυλαχτήτε από τον ψυχεδελικό καπιταλιστή που μιλάει για αγάπη πηγαίνοντας για την τράπεζα. Έχε μακρυά μαλλιά και φοράει παρδαλά πουκάμισα γιατί «αυτό αποδίδει», Χρήμα, αυτό αποδίδει! Έχει ένα τεράστιο πορτοφόλι γεμάτο χρήματα και μία μικρή ψυχή… Φυλαχτείτε από τον γκουρού που πιστεύει ότι το κόλπο του –είτε πρόκειται για την επιστημολογία, την αστρολογία, τον διαλογισμό, την φυτοφαγία, την ροκ μουσική, είτε για τον ειρηνισμό- θα κάνει την επανάσταση από μόνο του.

Φυλαχτήτε από τον μακρυμάλλη που προτιμάει να τον εκμεταλλεύονται καθημερινά παρά να έχει κακές δονήσεις. Φυλαχτήτε από τον μακρυμάλλη που υπερασπίζεται τον μακρυμάλλη επιχειρηματία: «τι διάολο ρε φίλε, έτσι τη βρίσκει ο Μπιλ Γκράχαμ: να βγάζει λεφτά». Είναι όλοι τους προδότες. Προδίδουν τα μακρυά μαλλιά τους.

… Να απαλλοτριώσουμε όλους τους επιχειρηματίες. Όλα τα ωραία προϊόντα που συσκευάζουν και πουλάνε οι «χίππηδες» επιχειρηματίες είναι ουσιαστικά δυναμίτης που θα εκραγεί μέσα στα χέρια τους… Θα καταστρέψουμε τα παλάτια του ροκ. Θα γκρεμίσουμε όλους τους φράχτες. Θα καταστρέψουμε τους καλλιτέχνες που μας καταστρέφουν. Θα απελευθερώσουμε την μουσική μας. Θα αυτοκυβερνηθούμε!

…Τραβάμε τον δρόμο μας! Η πολιτική μας είναι η μουσική μας, η μυρωδιά μας, το δέρμα μας, τα μαλλιά μας, τα ζεστά γυμνά κορμιά μας, η ενεργητικότητά μας, οι αντεργκράουντ εφημερίδες μας, το δράμα μας. Η ίδια η ύπαρξή μας είναι μία απειλή για την παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων.

Πηγή: Jerry Rubin, «Do it! Scenarios of the Revolution», New York, 1970, ελληνική έκδοση Αθήνα 1980, εκδόσεις «Διεθνής Βιβλιοθήκη», μετάφραση Αλέκος Μακρής.

Δεν υπάρχουν σχόλια: