(απόσπασμα από το βιβλίο του «Το Λυκόφως των ειδώλων»)«...Σ' όλες τις εποχές υπήρχε η επιθυμία «βελτίωσης» του ανθρώπου: αυτό λεγόταν πριν απ' όλα ηθική. Κάτω από την ίδια λέξη όμως κρύβονται οι πιο διαφορετικές τάσεις. Τόσο η εξημέρωση του κτήνους άνθρωπος, όσο και ο πολλαπλασιασμός ενός ορισμένου είδους ανθρώπου ονομάστηκαν «βελτίωση». Τέτοιοι ζωολογικοί όροι χρειάζονται για να εκφραστούν πραγματικότητες - σίγουρα πραγματικότητες- για τις οποίες ο τυπικός «βελτιωτής», ο παπάς, ποτέ δεν ξέρει τίποτε ούτε θέλει να ξέρει τίποτε.
Το να αποκαλείται η εξημέρωση ενός ζώου «βελτίωσή» του, ηχεί στα αυτιά μας σχεδόν σαν αστείο. Όποιος ξέρει τι συμβαίνει στα θηριοτροφεία, αμφιβάλλει για το αν «βελτιώνονται» εκεί τα θηρία. Γίνονται ασθενικά, γίνονται λιγότερο επιβλαβή, και μέσω του καταθλιπτικού αποτελέσματος του φόβου, μέσω του πόνου, των τραυμάτων και της πείνας, γίνονται αρρωστιάρικα θηρία. Το ίδιο ισχύει με τον εξημερωμένο άνθρωπο, τον οποίο «βελτίωσε» ο παπάς.
Στον πρώιμο Μεσαίωνα, όταν η Εκκλησία ήταν πριν απ’ όλα ένα θηριοτροφείο, τα πιο ωραία δείγματα του «ξανθού κτήνους» καταδιώκονταν παντού -και οι ευγενείς Τεύτονες, λόγου χάρη, «βελτιώνονταν». Αλλά με τι έμοιαζε μετά ένας τέτοιος «βελτιωμένος» Τεύτονας, που είχε παρασυρθεί σ' ένα μοναστήρι; Έμοιαζε με γελοιογραφία ανθρώπου, με ναυάγιο: είχε γίνει «αμαρτωλός», είχε κλειστεί σ' ένα κλουβί, περιτριγυρισμένος από κάθε λογής τρομακτικές έννοιες. Κι εκεί καθόταν, άρρωστος, άθλιος, κακόβουλος προς τον εαυτό του: γεμάτος μίσος προς τις πηγές της ζωής, γεμάτος υποψία για ό,τι ήταν ακόμη δυνατό και ευτυχισμένο. Κοντολογίς, είχε γίνει «χριστιανός».
Από φυσιολογική άποψη: στον αγώνα με τα θηρία, το να τα κάνεις άρρωστα μπορεί να είναι το μοναδικό μέσο για να τα κάνεις ανίσχυρα. Αυτό το κατάλαβε η Εκκλησία: ρήμαξε τον άνθρωπο, τον εξασθένισε - αλλά έλεγε πως τον «βελτιώνει».
Πηγή: http://www.yseeve.gr/keim/velt_nitse.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου