Η πορεία γι΄αυτό, περνάει μέσα από την κουλτούρα, δίνοντας έμφαση σε όλα εκείνα τα στοιχεία που από κοινού συνθέσανε την ανθισμένη ενέργεια του ανθρώπινου νου στην δεκαετία του ’60. Στο κέντρο των πάντων η ΨΥΧΕΔΕΛΕΙΑ, η ιδέα ότι ΟΛΟΙ ΜΑΣ μπορούμε και δικαιούμαστε να διευρύνουμε την συνείδησή μας και το ψυχικό μας δυναμικό. Πως ακόμα και οι εύκολες απαντήσεις κάποτε αποτελούν άριστες λύσεις προβλημάτων. Πως αναπτυσσόμαστε ως άτομα ΜΟΝΟΝ μέσα από την ΓΝΩΣΗ και την επικοινωνία με τα άλλα άτομα.
Είναι λυπηρό ότι επί πολλά χρόνια το περιεχόμενο της Ψυχεδέλειας παρεξηγήθηκε και χάθηκε εντελώς, όταν αντιμετωπίστηκε πονηρά σαν συνώνυμο τάχα μίας γενικευμένης μέσω των Μαζικών Μέσων γελοιογραφίας του κινήματος των Χίππις. Πρόκειται όμως για ένα εντελώς αυτόνομο πράγμα.
Σήμερα είναι συνεπώς καιρός για έναν ριζικό επαναπροσδιορισμό των πάντων μέσα στην καθημερινή ζωή, επαναπροσδιορισμό του περιβάλλοντος και της κοινωνίας στα οποία καθημερινά εκτιθέμεθα. Σκοπεύουμε ν’ αποτελέσουμε έναν ολόκληρο στρατό προφητών μίας νέας άνθισης της συλλογικότητας, τους φωτός, των χρωμάτων, του ήχου και της δράσης. Σε απάντηση στον κυνικό μηδενισμό των πανκς, στην χλιαρή έκφραση των «ινταστριαλιστών», εμείς ήδη αντιπροτείνουμε την ΥΠΕΡΔΕΛΕΙΑ.
Η ΥΠΕΡΔΕΛΕΙΑ δεν είναι ένα αντίγραφο του κινήματος της δεκαετίας του ’60, αλλά ένα κίνημα του σήμερα, γεννημένο πλήξη και απογοήτευση για τον άνευ όρων αποδεκτισμό και μηδενισμό των νέων ανθρώπων. Από την σκληρή καταστροφή της Ελπίδας από μία άθλια κοινωνική πραγματικότητα, αλλά και από την άχρωμη και χαλαρή φύση των λαϊκών και ψευτο-ριζοσπαστικών μορφών έκφρασης. Από την υποτίμηση και το χτύπημα κάθε μορφής δράσης που εμπεριέχει σπέρματα κατανόησης, πειραματισμού και αυτοέκφρασης, από όλα τα Μαζικά Μέσα της υποτιθέμενης πληροφόρησης.
Η ΥΠΕΡΔΕΛΕΙΑ δεν είναι ένα ανόητο επιφανειακό κίνημα, αλλ’ αντίθετα αγκαλιάζει ισόποσα τον Ρεαλισμό, τον Κυνισμό και την Λύσσα, όντας ωστόσο προορισμένη να επαναφέρει τον ενθουσιασμό, τα χρώματα, το φως και την χαρά ως μεθόδους δραπέτευσης από την γωνία στην οποία μας έχουν ήδη στριμώξει. Όλα τα κινήματα αποτελούν γνήσια έκφραση των καιρών τους αλλά και της Ιστορίας αυτών των συγκεκριμένων καιρών. Οφείλουμε για μία ακόμα φορά ν’ ανασκαλίσουμε την πολιτική μας κληρονομιά και να βρούμε μέσα της εκείνο το κάτι που στέκεται «ΥΠΕΡ» σε όλα τα χαρακτηριστικά του, πάνω από και πέρα από ο,τιδήποτε άλλο έως σήμερα. Αρκετά μέχρι σήμερα η νεολαία πείστηκε ν’ αποδεχθεί όλα εκείνη την ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΜΕΝΗ απελπισία.
Η τεχνολογία του σήμερα μας προσφέρεται, μας δίνει την δυνατότητα να συνθέσουμε επιτέλους, όλο εκείνο που είχε αποπειραθεί στις περασμένες δεκαετίες από τους ψυχεδελιστές και τους πανκς, σε ένα δυνατότερο όμως και πιο ώριμο πολιτιστικό κίνημα νεολαίας, που θα στοχεύει αλλά και θα μπορεί να φτάσει σε ψυχικές διαστάσεις πέραν των συνηθισμένων. Ένα καθημερινό συμβάν που να περιλαμβάνει χορό, φιλμ, βίντεο, λογοτεχνία, μουσική, ποίηση και εκδόσεις. Που μέσα από αυτό να ανατρέπεται άμεσα η τυραννία του Μαύρου. Μαύρο είναι το χρώμα του θανάτου, αν καθημερινά το φοράς επάνω σου, σκοτώνεις τον ίδιο σου τον εαυτό, ελαχιστοποιείς τις ψυχικές σου δυνάμεις και αγκαλιάζεις τον πόνο. Ως ζήτημα επιβίωσης και εσωτερικής μας συγκρότησης οφείλουμε να θυμηθούμε την ΠΟΛΥΧΡΩΜΙΑ, βάφοντας με χίλια χρώματα όλες μας τις μεθόδους αντίληψης ή δημιουργίας πραγμάτων. Πράξτε. Πράξτε. Πράξτε. Η πράξη αποτελεί το πρώτο σκαλοπάτι προς την απελευθέρωση.
Υπάρχουν πάρα πολλοί που αναμφίβολα διατίθενται να κινηθούνε, αλλ’ απλώς βιάζονται ή φιμώνονται από τον φασισμό της μόδας. Πάψτε να ενδιαφέρεστε για τι θα πουν οι άλλοι τριγύρω σας, για το ότι ίσως ακόμα και σας περιγελάσουν. Προτιμήστε επιτέλους να γίνετε Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΑΣ μαζί με και ανάμεσα σε ανθρώπους ενός νέου και σαρωτικού κινήματος, που μέσα του θα υπάρχει χώρος για κάθε άτομο και για κάθε φυλή. Αυτό είναι το ΙΕΡΟ μήνυμα της δεκαετίας του ’60. Αυτή είναι και η κατεύθυνση που εμείς παίρνουμε.
Η ΥΠΕΡΔΕΛΕΙΑ δεν ΠΡΟ-υποθέτει κάτι, ζητά απλώς δράση, κατανόηση και αγώνα. Στόχος ο επηρεασμός και η εξύψωση συγκεκριμένων κομματιών της καθημερινής κουλτούρας και κατά συνέπεια συγκεκριμένων συμπεριφορών. Θ’ αλλάξει τούτη η κοινωνία μόνον αν ΕΠΙΜΕΙΝΟΥΜΕ και αν δεν επιτρέψουμε στην σκέψη μας ν’ αδρανήσει. Ο μοναδικός μας εχθρός είναι ο δίχως όνειρα ύπνος, οι μοναδικοί μας εχθροί είναι οι ναρκωμένοι και οι απροετοίμαστοι.
Τζένεσις Π. Όρριτζ
(δημοσιεύθηκε στο τεύχος νο 21 του περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη», Φεβρουάριος 1990)
Πηγή: http://www.rassias.gr/ANPOLI3.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου