Ζαν Πώλ Μαρά (Jean Paul Marat, 1743 - 1793)

Ζαν Πώλ Μαρά (Jean Paul Marat, 1743 - 1793): Γάλλος επαναστάτης, ένας από τους ηγέτες του κόμματος των «Ορεινών» Ιακωβίνων, υπερασπιστής της απόλυτης ελευθερίας του λόγου. Ήταν πολιτικός, ρήτορας, εκδότης και συγγραφέας και είχε πριν την Γαλλική Επανάσταση εκδώσει το «Φιλοσοφικό Δοκίμιο για τον Άνθρωπο» (1773) και το «Οι αλυσίδες της δουλείας» (1774).

Το 1789 ίδρυσε την εφημερίδα «Παρισινός Δημοσιογράφος», την οποία μετονόμασε μετά από λίγο σε «Φίλο του Λαού» («L'Ami du Peuple») και υπηρέτησε την επανάσταση με φλογερά άρθρα. Κατήγγειλε τις ραδιουργίες των αριστοκρατών και των υπόλοιπων «εχθρών της Επανάστασης», τους οποίους ενέτασσε και τον Λαφαγιέτ.

Μετά την φυγή και σύλληψη του βασιλιά Λουδοβίκου, ο Μαρά ζήτησε απερίφραστα την άμεση εγκαθίδρυση αντιμοναρχικής δικτατορίας, με αποτέλεσμα να του κλείσουν την εφημερίδα και ο ίδιος να υποχρεωθεί να καταφύγει στην Αγγλία (τέλος του 1791 – Μάϊος 1792). Κατά την επιστροφή του άνοιξε ξανά τον «Φίλο του Λαού», μέσα από την οποία υποκίνησε τις σφαγές των μοναρχικών τον Σεπτέμβριο του 1792. Εκλέχτηκε μέλος της Κομμούνας του Παρισιού και επίσης βουλευτής των «Ορεινών» στην Συμβατική Εθνοσυνέλευση, ενώ εξέδωσε μία ακόμα εφημερίδα, την «Εφημερίδα της Γαλλικής Δημοκρατίας», με την οποία προέτρεψε και συνέβαλε πολύ στην καρατόμηση του βασιλιά.

Την άνοιξη του 1793 έκανε έκκληση στους πατριώτες των επαρχιών να υποστηρίξουν τον λαό του Παρισιού κατά του Ντυμουριέ και των Γιρονδίνων, οι τελευταίοι όμως τον κατήγγειλαν στην Συμβατική Εθνοσυνέλευση για δικτατορικές προθέσεις. Παραπέμφθηκε σε δίκη τον Απρίλιο, αθωώθηκε όμως από το επαναστατικό δικαστήριο και αμέσως μετά απαίτησε την διάλυση της 12μελούς επιτροπής των Γιρονδίνων. Όντως, στις 18 Μαϊου η επιτροπή διαλύθηκε με αποτέλεσμα την πτώση των Γιρονδίνων στις 2 Ιουνίου.

Στις 13 Ιουνίου 1793 δολοφονήθηκε μέσα στο λουτρό του με πυροβολισμό, από μία θαυμάστρια των Γιρονδίνων, την Σαρλότ Κορνταί (Charlotte Corday) Στις 21 Σεπτεμβρίου η σορός του τοποθετήθηκε στο Πάνθεον και τοποθετήθηκε προτομή του στην αίθουσα συνεδριάσεων της Συμβατικής Εθνοσυνέλευσης. Και τα δύο όμως αφαιρέθηκαν αργότερα, όταν επεκράτησαν οι συντηρητικοί και ο ίδιος χαρακτηρίσθηκε από τους δεξιούς ως το υπ’ αριθμόν ένα σύμβολο των ωμοτήτων της Επανάστασης.

……………… Σχετική Βιβλιογραφία ………………………

Gottschalk R. Louis, «Jean Paul Marat. A Study in Radicalism», εκδόσεις «Greenberg Publishing», New York, 1927
Φυρέ Φρανσουά – Ρισέ Ντενί, «Η Γαλλική Επανάσταση», εκδόσεις «Εστίας», Αθήνα, 2003

Loomis Stanley, «Paris in the Terror. June 1793 – July 1794», εκδόσεις «J. B.
Lippincott Company», New York, 1964
Hampson Norman, «A Social History of the French Revolution», εκδόσεις «University of Toronto», Toronto, 1963
Ρασσιάς Βλάσης, «Λαιμητόμος Αρετή», εκδόσεις «Ανοιχτή Πόλη», Αθήνα, 2007
Higonnet Patrice, «Goodness Beyond Virtue: Jacobins during the French Revolution», εκδόσεις «Harvard University Press», Cambridge, 1998
Λεφέβρ Τζώρτζ, «Η Γαλλική Επανάσταση», εκδόσεις «ΜΙΕΤ», Αθήνα, 2003

Πηγή: Ελεύθερη Εγκυκλοπαίδεια «Γνώσις» http://www.gnwsis.gr