«Το χριστιανικό ιερατείο είναι εντελώς ανασφαλές για το ίδιο του το σύστημα πίστης. Αυτό γίνεται εμφανές από την τεχνική του τετελεσμένου, την οποία χρησιμοποιεί στα κηρύγματά του. Δεν θέλει να πάρει κανένα ρίσκο και επαναλαμβάνει συνεχώς, για επιπρόσθετο αποτέλεσμα, τις ακόλουθες προδικαστικού τύπου, αποφάσεις:
α) παραδέξου ότι είσαι αμαρτωλός,
β) ζήτα συγχώρεση των αμαρτιών σου,
γ) αναγνώρισε ότι ο Θεός έστειλε τον Ιησού Χριστό από τον ουρανό, για να σώσει τους αμαρτωλούς,
δ) αποδέξου τον Ιησού Χριστό ως σωτήρα σου…
Η ανασφάλεια του χριστιανικού ιερατείου είναι τόσο μεγάλη, ώστε κάθε τρίτη ή τέταρτη πρόταση που εκστομίζει ένας μέσος, μηχανικά ομιλών χριστιανός ιερωμένος, είναι ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΙΔΙΑ με μία από τις παραπάνω προτάσεις. Η επανάληψή τους δεν γνωρίζει όρια, αλλά συνεχίζεται αενάως.
Αυτό που στην πραγματικότητα γίνεται δεν είναι με κανέναν τρόπο κήρυγμα, αλλά ξεκάθαρα μία πλύση εγκεφάλου των πιστών. Τόσο επίμονη είναι μάλιστα αυτή η πλύση εγκεφάλου, που τελικά οι πιστοί δεν ενδιαφέρονται καν να αναλογιστούν την κληρονομιά αιώνων βαρβαρότητας και κτηνωδίας που άφησε η πίστη τους, φρίκες που ακόμη μας ανατριχιάζουν, ώστε να συνειδητοποιήσουν στοιχειωδώς την φρικιαστική αλήθεια, ότι η Θρησκεία τους δεν είναι Θρησκεία, αλλά μία μύηση στο μίσος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου