(Η πιο κάτω επιστολή της φυλακισμένης τότε αντάρτισσας πόλης Ουλρίκε Μάϊνχοφ απαντά τον Δεκέμβριο του 1971 σε ανοιχτή επιστολή της θετής της μητέρας με τίτλο «Ουλρίκε παράτα τα!»)Ουλρίκε, είσαι διαφορετική απ’ ότι η φωτογραφία σου στο ένταλμα σύλληψής σου. Είσαι παιδί σκλάβων, σκλάβα και η ίδια. Πώς θα μπορούσες λοιπόν ποτέ να πυροβολήσεις τους δυνάστες σου; Μην αφήνεσαι να παρασυρθείς από εκείνους που δεν θέλουν να είναι πια σκλάβοι Δεν μπορείς να τους προστατέψεις.
Θέλω να μείνεις σκλάβα, όπως κι εγώ. Εγώ και εσύ, είδαμε πώς οι αφέντες τσάκισαν την εξέγερση των σκλάβων, προτού ακόμα αρχίσει. Πολλοί σκλάβοι σκοτώθηκαν, εμείς όμως επιζήσαμε. Αυτοί που σήμερα είναι οργισμένοι απέναντι στους αφέντες, δεν ξέρουν τι υπέροχο συναίσθημα είναι να την έχεις βγάλει καθαρή για μια ακόμη φορά. Απόλαυσε το, γιατί δεν μας μένει τελικά τίποτε άλλο να απολαύσουμε.
Η επανάσταση είναι μεγάλη — κι εμείς πολύ μικροί γι αυτήν. Οι ψυχές των σκλάβων είναι σαν την άμμο, δεν μπορεί να θεμελιωθεί η νίκη επάνω τους.
Όταν ξύπνησες και ζήτησες ελευθερία, δεν στην έφερε κανείς. Γιατί δεν παραιτήθηκες, όπως άλλοι; Κοίτα εμένα! Εγώ προέβαλα αντίσταση όταν με χτυπούσαν οι αφέντες, φώναζα. Μα εσύ εξοργίζεις την εξουσία, την θέλεις να κάνει να ξαναχτυπήσει. Αλλά ποιος θα θέλει ακόμα να φωνάξει, όταν μας κακομεταχειρίζονται και γι αυτό;
Εσύ είσαι καλό παιδί Δεν ήσουνα εσύ που σκαρφάλωσες το φράχτη της εξουσίας, οι άλλοι ήτανε. Αλλά επάνω σου αμολήσανε τα σκυλιά. Παιδί μου, άξιζες κάτι καλύτερο. Τι θα μπορούσες να είχες γίνει! Σίγουρα μέχρι και επιστάτρια.
Δεν βλέπεις, πόσο δυνατή είναι η εξουσία; Όλοι οι σκλάβοι την υπακούνε. Ακόμα και εκείνοι που είχαν ξεσηκωθεί και νίκησαν, θα αποθέσουν την νίκη τους στα πόδια της εξουσίας για να έχουν το δικαίωμα να είναι πάλι σκλάβοι.
Οι σκλάβοι μισούν εκείνους που θέλουν να είναι ελεύθεροι. Ούτε και θα σε βοηθήσουν, χώνεψέ το επιτέλους ότι η εξέγερση σου είναι παράλογη. Το θάρρος σου είναι άκαρδο, γιατί πώς μπορούμε μπροστά του να κρύψουμε ακόμα τη δειλία μας; Κι αν ακόμα προτιμάς να πεθάνεις παρά να είσαι σκλάβα για πάντα, δεν έχεις όμως το δικαίωμα να μας ανησυχείς.
Ξέρω: θέλεις να γίνουμε όλοι ελεύθεροι, όμως θα περνάμε καλύτερα; Τους δαρμένους σκλάβους των χωραφιών στις φυτείες στην Ασία, Αφρική, Νότια Αμερική, που σκότωσαν τους επιστάτες τους, ας τους συγχωρέσει ο Θεός. Εμείς οι οικιακοί σκλάβοι, δεν έχουμε το δικαίωμα να διώξουμε τα αφεντικά που στέλνουνε τους επιστάτες με τα μαστίγια. Το χρέος μας είναι να κρατάμε το σπίτι τους ταχτικό.
Παιδί μου, μην αμαρτάνεις. Μετανόησε και δέξου την τιμωρία, κι ας είναι η τιμωρία της εξουσίας φοβερή. Είναι θέλημα Θεού.
Να είσαι υποτελής στην κυβέρνηση που ασκεί εξουσία επάνω σου.
Ουλρίκε, παράτα τα.
Καταραμένος ο Θεός, που έπλασε σκλάβους για να διασκεδάζει την πλήξη του.
(Πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Άνθη του Κακού», τεύχος 3, χειμώνας 1989)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου