Οι εφημερίδες, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση είναι οι πιο χονδροειδείς φορείς του ψέματος. Όχι μόνον απομακρύνουν τον καθένα από τα αληθινά προβλήματα – από το «πώς να ζήσουμε καλύτερα;», το οποίο τίθεται συγκεκριμένα και κάθε ημέρα – αλλά επιπλέον ωθούν κάθε άτομο χωριστά να ταυτιστεί με προκατασκευασμένες εικόνες, να μπει αφηρημένα στην θέση ενός αρχηγού κράτους, μιας διασημότητας, ενός δολοφόνου, ενός θύματος, δηλαδή με λίγα λόγια να αντιδράσει σαν να ήταν κάποιος άλλος. Η κυριαρχία των εικόνων επάνω μας είναι ο θρίαμβος αυτού που δεν είμαστε εμείς και αυτού που μας διώχνει από τους εαυτούς μας. Είναι ο θρίαμβος αυτού που μας μετατρέπει σε αντικείμενα προς ταξινόμηση, προς ετικετάρισμα, προς ιεράρχηση σύμφωνα με το σύστημα του γενικευμένου εμπορεύματος.
Υπάρχει μία γλώσσα στην υπηρεσία της ιεραρχημένης εξουσίας. Δεν βρίσκεται μόνο μέσα στην ενημέρωση, στην διαφήμιση, στις έτοιμες ιδέες, στις συνήθειες, στις κωδικοποιημένες κινήσεις, αλλά επίσης σε κάθε γλώσσα που δεν προετοιμάζει την επανάσταση της καθημερινής ζωής, σε κάθε γλώσσα που δεν μπαίνει στην υπηρεσία των επιθυμιών μας.
Το εμπορευματικό σύστημα επιβάλλει τις αναπαραστάσεις του, τις εικόνες του, τις έννοιές του, την γλώσσα του, κάθε φορά που εργαζόμαστε γι’ αυτό, δηλαδή τον περισσότερο καιρό. Αυτό το σύνολο ιδεών, εικόνων, ταυτίσεων, συμπεριφορών, που καθορίζονται από την ανάγκη συσσώρευσης και ανανέωσης του εμπορεύματος, αποτελεί το ΘΕΑΜΑ όπου ο καθένας παριστάνει αυτό που δεν ζει πραγματικά και ζει ψεύτικα αυτό που δεν είναι. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο ρόλος είναι ένα ζωντανό ψέμα και η επιβίωση μία ατέρμονη δυσφορία.
Το Θέαμα (ιδεολογίες, κουλτούρα, τέχνη, ρόλοι, εικόνες, αναπαραστάσεις, λέξεις – εμπορεύματα) είναι το σύνολο των κοινωνικών προτύπων συμπεριφοράς, μέσω των οποίων οι άνθρωποι μπαίνουν στο εμπορευματικό σύστημα, συμμετέχουν σ’ αυτό ενάντια στους εαυτούς τους και γίνονται ·αντικείμενα επιβίωσης – εμπορεύματα-, απαρνούμενοι την ευχαρίστηση να ζήσουν πραγματικά για τους εαυτούς τους και να οικοδομήσουν ελεύθερα την καθημερινή τους ζωή.
Επιβιώνουμε μέσα σε ένα σύνολο εικόνων με τις οποίες μας ωθούν να ταυτιστούμε. Ενεργούμε όλο και λιγότερο από μόνοι μας και όλο και περισσότερο σε συνάρτηση με αφηρημένα σχήματα που μας κατευθύνουν σύμφωνα με τους νόμους του εμπορευματικού συστήματος (δηλαδή το κέρδος και την εξουσία).
Οι ρόλοι ή οι ιδεολογίες μπορεί να είναι ευνοϊκές ή εχθρικές στο κυρίαρχο σύστημα, αλλ’ αυτό δεν έχει σημασία εφ’ όσον παραμένουν μέσα στο Θέαμα, μέσα στο κυρίαρχο σύστημα. Επαναστατικό είναι μονάχα αυτό που καταστρέφει το Εμπόρευμα και το Θέαμα.
Κατά συνέπεια έχουμε μπουχτίσει το οργανωμένο ψέμα, την ανεστραμμένη πραγματικότητα, τις γκριμάτσες που πιθηκίζουν την αληθινή ζωή και που την φτωχαίνουν στο έπακρο. Αγωνιζόμαστε ήδη, συνειδητά ή όχι, για μία κοινωνία όπου το δικαίωμα πραγματικής επικοινωνίας ανήκει σε όλους… όπου η οικοδόμηση μίας ζωής γεμάτης ενδιαφέροντα και πάθος εξαφανίζει την ανάγκη να έχουμε έναν ρόλο και να δίνουμε περισσότερη σημασία στην φαινομενικότητα από το αυθεντικό βίωμα.
Ratgeb: «Από την Άγρια Απεργία στην Γενικευμένη Αυτοδιεύθυνση»
Υπάρχει μία γλώσσα στην υπηρεσία της ιεραρχημένης εξουσίας. Δεν βρίσκεται μόνο μέσα στην ενημέρωση, στην διαφήμιση, στις έτοιμες ιδέες, στις συνήθειες, στις κωδικοποιημένες κινήσεις, αλλά επίσης σε κάθε γλώσσα που δεν προετοιμάζει την επανάσταση της καθημερινής ζωής, σε κάθε γλώσσα που δεν μπαίνει στην υπηρεσία των επιθυμιών μας.
Το εμπορευματικό σύστημα επιβάλλει τις αναπαραστάσεις του, τις εικόνες του, τις έννοιές του, την γλώσσα του, κάθε φορά που εργαζόμαστε γι’ αυτό, δηλαδή τον περισσότερο καιρό. Αυτό το σύνολο ιδεών, εικόνων, ταυτίσεων, συμπεριφορών, που καθορίζονται από την ανάγκη συσσώρευσης και ανανέωσης του εμπορεύματος, αποτελεί το ΘΕΑΜΑ όπου ο καθένας παριστάνει αυτό που δεν ζει πραγματικά και ζει ψεύτικα αυτό που δεν είναι. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο ρόλος είναι ένα ζωντανό ψέμα και η επιβίωση μία ατέρμονη δυσφορία.
Το Θέαμα (ιδεολογίες, κουλτούρα, τέχνη, ρόλοι, εικόνες, αναπαραστάσεις, λέξεις – εμπορεύματα) είναι το σύνολο των κοινωνικών προτύπων συμπεριφοράς, μέσω των οποίων οι άνθρωποι μπαίνουν στο εμπορευματικό σύστημα, συμμετέχουν σ’ αυτό ενάντια στους εαυτούς τους και γίνονται ·αντικείμενα επιβίωσης – εμπορεύματα-, απαρνούμενοι την ευχαρίστηση να ζήσουν πραγματικά για τους εαυτούς τους και να οικοδομήσουν ελεύθερα την καθημερινή τους ζωή.
Επιβιώνουμε μέσα σε ένα σύνολο εικόνων με τις οποίες μας ωθούν να ταυτιστούμε. Ενεργούμε όλο και λιγότερο από μόνοι μας και όλο και περισσότερο σε συνάρτηση με αφηρημένα σχήματα που μας κατευθύνουν σύμφωνα με τους νόμους του εμπορευματικού συστήματος (δηλαδή το κέρδος και την εξουσία).
Οι ρόλοι ή οι ιδεολογίες μπορεί να είναι ευνοϊκές ή εχθρικές στο κυρίαρχο σύστημα, αλλ’ αυτό δεν έχει σημασία εφ’ όσον παραμένουν μέσα στο Θέαμα, μέσα στο κυρίαρχο σύστημα. Επαναστατικό είναι μονάχα αυτό που καταστρέφει το Εμπόρευμα και το Θέαμα.
Κατά συνέπεια έχουμε μπουχτίσει το οργανωμένο ψέμα, την ανεστραμμένη πραγματικότητα, τις γκριμάτσες που πιθηκίζουν την αληθινή ζωή και που την φτωχαίνουν στο έπακρο. Αγωνιζόμαστε ήδη, συνειδητά ή όχι, για μία κοινωνία όπου το δικαίωμα πραγματικής επικοινωνίας ανήκει σε όλους… όπου η οικοδόμηση μίας ζωής γεμάτης ενδιαφέροντα και πάθος εξαφανίζει την ανάγκη να έχουμε έναν ρόλο και να δίνουμε περισσότερη σημασία στην φαινομενικότητα από το αυθεντικό βίωμα.
Ratgeb: «Από την Άγρια Απεργία στην Γενικευμένη Αυτοδιεύθυνση»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου